"İnceciğim. Kırığım. Anla…
Bu yüksekten bir düzlüğe indir beni.
Kubbem yok ki benim, bir tepsinin kenarında uykum
Dönersem, aşağ’sı çok yüksek
Düşeceğim nasılsa gördüm.
Dünya beni sarmazdı sarmalamazdı döndüm.
Gök ağlıyordu , ben zülfünü ördüm.
Sorunun sorulduğu yerim ben,
cevabın alındığı yer!
bir yanım erguvan bir yanım gül ve laleler
bir yanda serseri otlar, başıboş, plastik çiçekler
kök dal dolanmış duvarda birbirine koyu keder.
Sen benim neşe boncuğumdun
Koptu incecik ipin dağıldın ellerimde.." Birhan Keskin
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.