··
141 görüntüleme
Ne tuhaftır bir kalemin yıllar sonra da izini sende yeniden bir kabuk gibi hatrına meydan okuması..
Kabuk..
Anne(siz)lik..
Sizler aşktan ne anlarsınız bayım ( siz ) hiç His(siz),Anne(siz) kaldınız mı ki..
Aradan bir sene geçmesine rağmen Didem deyince aklıma sen yadıma yazdıkların gelir kardeşim .. Ne güzel bir hatırasın ki her daim yazdıklarınla yeniden umutlanırım varlığınla can bulayım her daim.. :)
Sayfalar çevrilirken kardeşim, bilinmez o sayfaların kabuklardan oluştuğu. Ve kabukların ardında ki derin bir yara. Görünmez. Bir çığlık. Doğar doğar.. Kelime olur....
Ben acılarımın başını evcimen telaşlarla okşadım diyor ya Didem. Bana yeniden söz düşmez. Ve dileğim, umudum.. her kelimem, o rengini asla yitirmeyecek olan gül olsun. Her kelimem özlemine bir yağmur. Şifa...
Selamı diyorum sözlerine...
Didemin selamı, güzelliğiyle, ayrıca.
Eksik olmasın Varlığın kardeşim :)
Canım ki Canınla bir her daim.
Şifa olsun..
Huzur olsun..
Baharını bulsun, İkliminde.
Sonsuz... :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.