Yazıyor yazıyor da kelimeleri bir sonunu getiremiyor siliyor insan. Huzur buluyorsa düşündük ce en güzel kelimeler olsun istiyor istiyor da sığdıramıyor alfabelere belkide . Yürüyor bazen soğukta titrediğini hissetmeyerek rüzgara karşı, bir tebessüm ile kendine geldiğinde ay ışığı ararken bastığı su çukuru ile kendine geliyor hani,işte o an ne güzeldi gülüşü diyor sadece ve hüzünleniyor çünkü biliyor,ay ışığının ulaşılamaz olduğunu..!
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.