Romanın içine saklanmış bir şiir...
Bıraktım masaya kalemi
Odam ıssız, ruhum derin
Pencereden bir rüzgâr esiyor
Sanki yüreğimde bir şimşek çakıyor
Ellerim titriyor, içim daralıyor
Ne şimdi bu?
Yoksa tükeniyor muyum?
Oysa ne hoş bakardım hayata
Kelebeğin uçuşundan, kuşların cıvıltısına,
Her şeyin içindeki özü sezerdim.
Çiçeğin yağını çıkarmadan alırdım kokusunu
Duyardım kuşların birbirine ne dediğini
Ellerim titriyor, sanki nefes alamıyorum
Galiba o an yaklaşıyor
Tükeniyorum.
Serçeler bir başka ötüyor artık
Bu korkunç uğultu rüzgârın mı
Odanın içi neden ölüm kokuyor
Son noktayı koyamayacak mıyım
O kadar mı kötü durum?
Gözlerim mi kararıyor?
Yok yok, bu başka bir ışık...
Ellerim niye titremiyor artık
Artık her şeyi anlıyorum
Tükenecektim elbette.
Ben de tükeniyorum!..
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.