Gönderi

Feleğin o malum çemberi.. Çemberim de gül oya, gülmedim doya doya..
Meğer feleğin çemberinden geçmek bu imiş. İnsana, bir tevekkül... Hayır, ıstıraba bir dayanıklılık, bir kanıksama geliyor. İnsan, kendi yaralarını berelerini sanki bir başkasının yaraları bereleriymiş gibi melhemleyip sarmağa alışıyor.
Sayfa 139 - İletişimKitabı okudu
·
15 görüntüleme
jaden