Gönderi
Durum öykülerinin büyük yazarından bir güzellik daha.
Yine "işte Çehov" diyebileceğimiz, harika bir eser yaratmış.. Seni unutmayacağım Vanya dayı :)
Tiyatro eseri olarak yazılan bu kitaba başlarken çok beklentim yoktu. Bu tarz bir eserin çok saracağını düşünmüyordum ama Çehov yine tarzını konuşturmuş ve hiç sıkmadan, zevkle okutturdu. Çoğu kitabında olduğu gibi bunda da dönem üzerine eleştiriler, hayata karşı sorgulamalar, alt-üst tabaka ilişkisi ve bakış açıları vb bir çok konuya değinmiş. İlk gösterimi 1899 da yapılan bu tiyatro eseri hala ilgiyle tiyatroda canlandırılıyor. 19. yy Rusyası anlatılmaktadır.
Hikayemizin baş karakteri adından da anlaşılacağı üzere Vanya dayı. Eniştesi Profesör Serebryakov emekliye ayrıldıktan sonra genç ve güzel karısı Yelena ile çiftlik evine döner. Kızı Sonya ve onun dayısı Vanya, dişini tırnağına takarak sürekli çalışır, didinir ve tüm kazandıklarını Serebryakov'gönderir. Ona hayranlık beslerler, eserlerini ezberleyecek boyutta okurlar. Ama birlikte yaşamaya başladıklarında Vanya dayı bir takım şeyleri sorgulamaya başlar ve elinde avucunda hiçbir şey olmadığını görür. Geçmişi ve geleceği arasında sıkışır. Ona büyük hayranlık besleyen, körü körüne bağlanan Vanya aslında hiçbir değeri olmadığını görür. Kayda değer bir şey yoktur elinde. Hep başkaları üzerinden geçinmiştir ve bir şeyleri yazmıştır.
Bu eserde Serebryakov'un düşünceleri ile alt-üst tabaka ilişkisine yapılan eleştirileri; Vanya dayı ile hayatı körü körüne yaşamayıp sorgulamamız gerektiğini; toplumsal yapıdaki ahlaki yozlaşmaları görüyoruz. Vanya dayı ve Sonya didinip üretirken Serebryakov ve Yelena hiçbir şey yapmadan tüketirler. Herhangi bir üretimde bulunmazlar. Zamanla bu boşlukları onları tüketir. Hayat amaçları yoktur.
Çehov realist bir dil ile dönemi eleştirir. Doktor Astrov ve Vanya'nın çıkarımları ile sık sık yazarın görüşlerine şahit oluruz. Özellikle Astrov'un insanın elindekiler ile güzel şeyler yaratacağına bir şeyleri tüketmesi ve de daha kötüye götürmesi üzerine çıkarımlar okur ve günümüz dnyasını da gözümüzde canlandırıyoruz. O dönemde bile yazılmış olsa bugüne de ışık tuttuğunu görüyoruz.
Vanya dayıyı kendi dayımmış gibi benimsedim yeri gelince :D Sonya'nın umutsuzluk ve aşkına üzüldüm. Serebryakov'un insanları kullanmasına, karısının da boş boş dolaşıp hiçbir şey yapmamasına kızdım. Astrov'un idealist yapısının onların yüzünden çaresizliğe ve de tembelliğe sürüklenişine tanık oldum. Mariya'nın damadına olan sorgusuz sualsiz bağlılığı beni deli etti. Telyegin ve dadı Marina onların düzensizliğine boyun eğerek yaşıyorlardı. Kısacası ben bu eseri okurken karakterleri tek tek yaşadım.
Çehov okunmalı, okutturulmalı. keyifli okumalar dilerim. :)
·
227 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.