Bugün zaman durdu sanki… Kalbimin atışları onun bakışına göre ritim tuttu, gülüşüyle gökyüzü daha mavi, yeryüzü daha huzurlu oldu.Sevdiğim bugün, sevgisini sadece sözde değil, özde yaşattı bana. Sözcüklerin kifayetsiz kaldığı yerde elleri tuttu ellerimi. Hiç yapmadığı şeyleri yaptı; çünkü bu kez kalpten gelen bir niyet, özveriyle birleşti.
Sevgi, bir bakışta saklanmaz sadece… Bir çaba, bir adım, bir fedakârlık ister. Sevgi; göz göze geldiğinde susup da kalbin konuşmaya başlamasıdır. O konuştu bugün… Sessizce, ama içime işleyerek… Ve ben, onun sessiz sevgisinde en çok da huzuru duydum.
Bugün sevdiğim vardı,
Bakışı gülüşe durmuş, gözlerinde bahar taşıyordu.
Söz söylemedi belki çokça,
Ama eylemiyle öyle güzel “seni seviyorum” dedi ki,
Kalbim susup sadece dinledi.
Bir çiçek gibi açtı avuçlarımda sevgisi,
Hiç açmamış bir tomurcuğun cesaretiyle…
İlk defa benim için attığı adımlarda
Bir ömür yürümek istedim.
Bugün sevgiye dokundum,
Gösterilmeyen değil, gösterilen…
Saklanmayan,utangaç olmayan bir sevgiydi bu.
Göğe yazılsa yağmur olurdu belki,
Ama o bana yağmadı…
Yanıma geldi,
Elimi tuttu,
“Ben buradayım” dedi usulca.
Ne bir kalabalık gerek o anı güzelleştirmeye,
Ne de süslü cümleler…
Sadece o vardı,
Ve ben vardım,
İki kalbin arasında kurulan sessiz bir köprüde…
Ey sevdiğim,
Sen bugün sevgini bana giydirdin,
Ben bugün seni yeniden sevdim…
Ey sevdiğim…
Bugün bana seni bir kez daha sevdirdin.
Ve ben anladım ki, aşkın en güzel hâli; gösterilen, yaşatılan, içten gelen hâlidir.
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.