“Hevesli okurlar, deyim yerindeyse usulca zevk alan küçük bir halktır. Okur, kimsenin yoluna çıkmadan yada kimseye bir fenalık yapmadan kendi yüksek, derin, uzun süreli tatminini yaşar”
Robert Walser okuyan insanların dünyasını bu şekilde belirlemektedir. Bu konuda kitap okuyanlarla ilgili daha bir sürü farklı yorum yapılabilir. Bana göre; kitap okumak sürekli yolda olmak anlamına gelmektedir. Yol her zaman yeniliği, gizemi, keşfetmeyi ve
öğrenmeyi beraberinde getiri. Ancak insan iyi kitapları seçerek, bularak bu yolu daha neşeli, verimli ve ilginç hale getirebilir.
Bu bağlamda iyi bir kitabı tanımak ve bulmak da önemli bir hususu teşkil etmektedir. Kuşkusuz kitaplar da hazineler gibidir; ilah ki bir arayıcısı olması gerekir. Bu yüzde aradığımız hazine ya şansımız yaver gider rast geliriz ya da birilerin yardımı ve tavsiyesi ile buluruz.
İşte bu noktada benim için yaşamı ve varlığı çok değerli olan birini tavsiyesi ve kitap hediyesi ile Robert Walser’i tanıştım. R. Walser’in okuduğum “Gezinti” ilk ve tek kitabıdır. Kitap birbirinde güzel hikayelerde oluşmaktadır. Kitaptaki hikayeler birbirinde çok farklı konular işlesede esasında temel teması; insanın anlamlı bir varoluşa dokunmaktadır. Özelikle Dünya paylaşım savaşların korkunçluğunu görmüş yazarlardan alışık olduğumuz karamsar bir dünyadan ziyade daha iyimser bir geleceği tahayyül etmektedir. Adeta İsviçre’nin tüm sakinliği ve doğal yaşamı dizeler de akmaktadır. İşte yazarda bu nokta da “gezintiye” çıkmış, yaşam ne kadar zor olsada, doğada aldığı enerji ile adeta yenide can vermiştir.
Kuşkusuz her hikayeyi ayrı ayrı irdelemek, yorumlamak ve üzerinde durmayı gerekiyor. Ancak şu anki koşullarımdan dolayı yapamıyorum; kısada olsa bir şeyler yazma ihtiyacı duydum. Nitelikli okuyuculara önerimdir:))
