Gabo'nun esin kaynağını sonunda bitirdim. Yüzyıllık Yalnızlık'ta, Pedro Paramo'dan esinlenme olduğu aşikar. Gerçeküstü yazında da daha önce hiç rastlamadığım kadar orijinal.
Pedro Paramo gerçeküstü akım ve zaman kaymalarına alışkın olmayanlar için zor bir kitap. Zamanda ve karakterlerde inanılmaz hızlı geçişler var. Geçmiş mi gelecek mi ayırt edebilmek için zaman zaman belli bölümleri tekrar okudum açıkçası. Hikayeyi anlatan karakter sayısı da oldukça fazla. Zaman geçişi gibi karakter geçişini de anlamak güç olabiliyor. Çok uzun bir kitap değil ancak çok fazla karakter var, kimin kim olduğu zaman zaman unutulabiliyor. Yüzyıllık Yalnızlık'taki gibi bir aile ağacı olsaymış faydalı olurmuş :)
Gabo severler için Juan Rulfo'yu tanımak ve okumak çok önemli bence. Bu kadar değerli yazarların kitaplarını okumak keyif veriyor. Ova Alev Alev'i de çok merak ediyorum.
Yaşasın hispanik yazarlar :)