"Kimse sizi kendiniz gibi istemezdi. Kendilerinin hoşuna giden kişi olmanızı isterlerdi." Ahh Marie ahhh Marie... Yaktın bizi, dumur ettin beyinleri yaktın bıraktın yahuu... Gerçi Efsane serisinden sonra şaşırdım mı? Hayır tabiki de... Ki o serinin benim için distopya dünyasındaki yeri çok ayrı çok başkayken bu seferki hikayenin altından nasıl kalkıcam hiç bilmiyorum. Geç mi kaldım bu seri için derken evettt 2. kitap çıktı farkındayım hatta şimdiye kadar çoktan sindirmiş bile olmam gerekiyordu ancak ben bir türlü seriye başlayamamanın verdiği stresi yaşıyordum. Hani bazı kitaplar vardır, elinin altında durur ama bir türlü başlayamazsın ya, bunda da aynı durumu düşünün. Ki buna benzer bir hali Sabah Yıldızı'nda da yaşamıştım. Sanırım kitabı kötü gün desteği olarak saklıyordum. Öyle de oldu ;) Efsane serisine olan bağlılığımı yorumlarımı okuyan arkadaşlar bilir. Çok ama çok sevmiştim o seriyi... Öyle bir bağ kurmuştumki; karakterlerin canı yandıkça benim de canım yanmıştı. Bendeki etkileri Kızıl Yükseliş'i okuyana kadar sürmüştü hatta... Ki Kızıl İsyan benim için distopik dünyanın nirvanası gibidir. Genç Elitler için söyleyebileceğim ise evett Kızıl İsyan ile karşılaştırılamaz kabul ama oldukça başarılı bir ilk kitap olmuş. Casusluk olayı nedeniyle kitabın belli yerlerini Efsane serisine benzetip, yazara naptın sen diye biraz kızsam da olay örgüsü son sayfalarda şekillenirken satırları nasıl okuduğumu sayfaları nasıl çevirdiğimi anlamadım bile... Yazarımızın yarattığı dünya da oldukça ilginç aslında... Hatta Efsane serisine göre daha fantastik bir evren diyebiliriz. Kanlı Humma adlı hastalık sonucunda hayatta kalan çocuklar hastalığı geçirdiklerini gösteren doğal bir işaret -yara izi, farklı renkte saçlar, irislerindeki renk değişimi vb.- taşıyor. Ve bu çocuklar malfetto adı verilerek sevilmeyen, lanetli, insanlar tarafından korkulan hatta devlet tarafından uğursuzluk belirtisi olarak görülerek büyümüşler. Bir süre sonra fark ediliyorki Kanlı Humma onlara sadece fiziksel izler bırakmamış aynı zamanda malfettoların bazılarına bazı güçler bahşetmiş. Ve bu insanlara da "Genç Elitler" adı verilmiş. Kimlikleri gizli, malfettoları yok etmeyi amaçlayan Engizisyon ile mücadele etmeye çalışan bir grup genç... Adelina ise bu hastalığı tek gözünü ve doğal saç rengini kaybederek atlatmış iz taşıyan bir malfetto... Ne kadar bu dünyadan uzak büyümüş olsa da onun küçücük dünyası hastalıktan sonra babası tarafından işgal edilmiş. Psikilojik ve fiziksel şiddet onun korkulu dünyası haline gelmiş. Bir yanda hastalıktan hiç bir iz taşıyamadan mükemmel bir şekilde kurtulmuş kız kardeşi varken babasının tüm öfkesi ve hiddeti Adelina üzerinde toplanıyor. Ve sonunda bardağın taşmasıyla Adelina evden kaçıyor. Onun tek derdi bu berbat hayattan kendini kurtarmakken olaylar birbirini kovalıyor ve kendini Genç Elitler'in sığınağında buluyor. Adelina sadece bir malfetto değil aynı zamanda "güç"e sahip bir Genç Elit... Ve bu Genç Elitler'in lideri de malfetto olması nedeniyle doğuştan gelen hakkı elinden alınmış olan Prens Enzo... Enzo'nun elinden alevler çıkması dışında hayalimizdeki beyaz atlı prenslerden hiç bir farkı yok. Hatta aklı başında ve net tavırlarıyla kitaptaki en sevdiğim karakterlerden biri olduğunu söyleyebilirim. O, malfettoları kötü adamlardan koruyan bir Ölüm Meleği... Buraya kadar her şey beklenen şekilde ve olağan giderken benim için, son sayfalarda yazar tüm tahminlerimi çökertti diyebilirim. Öyle bir şekilde kitabın sayfasını kapatıyorsunuzki Adelina kötü olmasında napsın diyorsunuz artık... Gerçekten bu kıza dünyayı kötülüğe boğması için herşeyi verdiler resmen... Sonra da vay efendim niye böylesin diye kimse sorgulamasın! Yaşadıklarından sonra içinde iyilik galip gelmiş olsaydı bir kere karakter inandırıcılıktan yoksun olurdu bence... İçindeki ruhsal çalkantılarla ben onu özümsedim ve kabullendim. Çocukluğu boyunca babası tarafından sürekli eziyet edilmişken, kız kardeşi bile kendini koruyabilmek için onu kalkan olarak kullanmışken, tam bir yere aitim diye hissettiği Elitler tarafından yerle bir edilirken, beni kesinlikle anlar dediği insan bile sonunda onu yüzüstü bırakmışken Adelina'nın kendine ait hissedebileceği tek şey olan "İntikam"ı istemesine bu kadar şaşılmamalı bence... Evett o bir anti karakter benim için, hatta yazar bile bu hikaye için bir kötü karakterin yolculuğu demiş Teşekkür bölümünde... Ahhh Adelina, İntikam sonuna kadar hakkındır. Hepsinin canlarına oku!!! Mutlaka tavsiye ederim. Herkese iyi okumalar :)

Genç ElitlerMarie Lu · Pegasus Yayınları · 20163,097 okunma

··

1.354 görüntüleme

Ece

@Eceturann ·

02 Temmuz 2018 10:35

14 yaşındayım sence okuyabilir miyim yoksa ağır mı gelir?

Deniz Atakan Çamlıca

@deniiz ·

19 Mayıs 2019 00:49

Yeni görebildim ya :) tabiiki de okuyabilirsin. Distopya türünü seven herkes okuyabilir.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz Atakan Çamlıca