Yazı, tek kelime ile 'mükemmel'. Nedeni ise adeta duygularıma tercüman bir yazı olması. Yorumlardan da gördüğüm, çoğu kişi için de bu durum geçerli. Topluma hem yakın hem uzak hissetmek, özgürlük ama bu arafta kalmanın getirdiği buruk bir özgürlük(buruk özgürlük hissinin benim için en büyük sebebi bu), kısacası insanın bir aitlik konumu arayıp bulamaması. Hepsinin toplamı: Hep ve hiçliğin bütünü, her yer ve hiçbir yerin aynı noktada olması. Ben de uzun süredir kronik bir hastalık gibi duran bu hisleri, düşünceleri tek bir yazıda okumak beni irkiltti, sarstı. Ama en can alıcı nokta benim için bu olmadı: İnsanın savaşı. Son bir haftadır kafamda dolanan düşünceler, geçmişten günümüze hem birbirini hem de başka canlıları katleden insan görüntülerini bana sunduğu için, ben de "kötü insanlık" figürü oluşmuştu. Hayatı ve ilişkileri de savaş gibi gören insanları da ekleyince, figür "çok kötü insanlık" seviyesine yükseldi ve figürün karanlığı biraz daha aydınlandı. Bu darmadağınlık arasında umarım gemiyi görürüz. Okurken insanın içini titreten bu yazı için sizi tebrik ediyorum. Tercümanlığa devam etmeniz dileğiyle :)