En acımasız gündür, ayrılığın ilk günü. O son konuşma bir dahaki başlangıçların da sonudur. Bir daha kimseye güvenememenin verdiği acıyı hiç saymıyorum bile. İlk günün heyecanı kalmaz üzerinde. Heyecandan titreyen kalbin kaybetme korkusundan titreyecek. Evet o artık yok !Birlikte hayal kurduğun annene anlattığın, her muhabbetinizde arkadaşının kafasını şişirdiğin kişi artık başka ellere el açacak.Alışmış olduğun mesajlardan eser kalmayacak. "Neredesin, kim var yanında, özledim" ve dahası. Günaydın mesajı gelmeden güne başlayıp iyi geceler dilenmeden geceye gireceksin. Gece demişken, gece gündüzün kalabalığından kaçabildiğin tek limanın olacak. ağlamak için geceyi bekleyeceksin mesela. Hatta kimse duymasın diye yastığı ısıra ısıra ağlayacaksın. Zehir zıkkım olacak en sevdiğin yemekler. İnsanlara boş bir anlamla bakacaksın, bir zamanlar içi gülen gözlerinle.Daha aksi olacaksın ve sevgilisi olan herkesten uzak durup mutluluklarını dinlemek istemeyeceksin. Sonra içinde büyüttüğün yara giderek derinleşecek durup durup ağlayacaksın sokakta sınıfta evde.Ne yapıyor nerede sorularıyla deli olacaksın. Uzaktan uzaktan izleyecek başka hesaplardan takip edeceksin onu.Sonra mı ?Sonrası yok işte, sen hayatına devam edeceksin onun gibi !Hiç bir şey yaşanmamış hiç sevmemiş gibi.Sonra mı ? Sonra her şey geçecek zaten. Geçmeyen ne var ki ? Dizindeki yaralardan eser var mı ? Yada bundan seneler önce kafana taktığın olaylar aklına geliyor mu ? HAYIR.İnan bu da geçecek. Sen gülümse. Her şey geçecek.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.