Saat On İki
Karanlığımın örselenmiş
Ve tükenmiş kimliğinden yazıyorum
Merhaba çocuk
Kaldırım taşlarına baktığımız
Esmer Ankara'nın yüzümüzü kavurduğu
Dudaklarımızı çatlattığı
Gozlerimizi doldurduğu
Bir çok gidişin ardına yaşanan
Ağlanan bir gecenin hapsinden yazıyorum
Gidişinle mi başlayacaktı
Kalbimin yeniden kanaması?
Ve özlemin beni böyle çırılcıplak
Bir yanğının ortasına mı bırakacaktı?
Öyle çok yoruldum ki çocuk
Bu kaçıncı sensiz gece?
Saymadım, adını koymadım.
Ve öylesine değiştim ki
Görsen hem kaçar hem ağlarsın
Ben bu ayrılığı anlamadım çocuk
Hala karanlık odamı aydınlatan
Bir elmanın yarısı sen yarısı ben olan
Siyah beyaz bir hatıranın fotoğrafı baş ucumda
Cebimdeburnunu sildiğin o üç kuruşluk peçete
Yakut misali yanıp duruyor kalbimin üstünde
Ve ben kalemi kağıdı elinde hasrete pervane
Seninde dediğin gibi yaramaz bir şairim yine
Dizlerine başımı koymayı
Başını dizlerime koymanı özledim
Öyle çok özledim ki özlemden öte
Aslını sorarsan kalbini kırmak degil
İncitmek seni asla
Yemin ederim niyetim ağlatmak değil
Bütün sözlerim çıkmazlara sokan yokluğuna
Bu karanlık odanın içine bırakan hatıralarına
Ve dahası bir kere sesini duyamayışımadır
Öfke değil nefret değil
Benimkisi hüzün sadece sevdiğim
Sigaramın katranında boğuluyorum
Sendenbenden arta kalan o mum yarasına.
Dudaklarımı gömüyorum.
Sonra acı içinde geceye sönüyorum.
Yoksun ya... Gelmiyorsun ya... Uzaksın ya.
Yokluğunun ağır bedeli darbedir.
Hayata dair o gidişinle açılan büyük çukur.
Devrimdir kalbimde.
Seni söylerim seni söylerim.
Böylesine yalnız Ankara gecelerine.
Saat on ikiye beş var.
İdamımı vermişim.
Asmışım kendimi yalnızlığına.
Az sonra kapım çalacak.
Ve son arzun diyecek Azrail.
Bir yudum su diyeceğim.
Nerden bileceksin sevdiceğim.
Gelmezsen öleceğim.
Şimdi kırık ezgiler yankılanır odamda
Hatta malum olur kalbimin ölüm marşları.
Bir sessizlik olur sonra sallanır başım.
Yakar senide sallanışım o batasıca İstanbul'da.
Adı diyorum adı batasıca İstanbul'da.
Ölesim tek geçmiş bir kaç satırda.
Gelde bitsin diyeceğim.
Yoksun be sevdiceğim.
Şimdi ağlarım.
Dokunsan kanarım.
Şimdi nasılsın desen.
Volkan olur patlarım.
Sorma ne haldeyim nerdeyim?
Ben kimim?
Kimliğimi tarif eden.
Yüzümü gösteren.
O kahrolasıcası yüzümü diyorum.
Aynalardan uzaktayım sevdiğim.
Karanlığıniçine ince yaram daha düştü.
Sen yoktun kar beyazım her yan kırmızıya döndü.
Gormezdin sezmezsin bilmezdin ki.
Herkes gitti yine o rutubetli odamda.
Kafam cigara dumanı içerisinde.
İçime sensizliği sindirmeye çalışıyorum
Ve biliyor musun bunu yapamayacağımı bile bile.
Seni içimden silip atmaya çalışıyorum.
Seni seviyorum seni seviyorum seni seviyorum...
Hoççakal iki gözüm saat on iki...
·
47 görüntüleme
Bu şiir Murat İNCE ye aittir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.