Bir âşık aşkın şiddetinden perişan bir hale gelmiş, ağlaya inleye bir yol ağzına düşmüş, uyuya kalmıştı.
Sevgilisi başucuna gidip onu uyumuş, kendinden geçmiş görünce,
Bir kâğıt parçasını onun haline uygun bir şeyler yazdı, aşığın yenine (koluna) bağlayıp gitti.
Aşığı, uykudan uyanınca kâğıdı gördü;
Okudu,
Gönlü kan kesildi.
Sevgilisi şöyle yazmıştı:
Ey susup dalmış adam, tacirsen kalk, para kazan!
Yok, zahitsen geceleri uyuma, kulluk et, mücadelede bulun!
Bu da değil de âşıksan utan.
Aşığın gözünde uyku ne gezer?
Âşık, gündüzleri yel gibi eser savurur, geceleri yanar, yakılır, âleme ay ışığı gibi ışık verir!
A nursuz, pirsiz, mademki ne osun, ne bu.
Âşıklıktan dem vurma;
Yalan davalara girişme!
Âşık, ölüp kefene sarılmadıkça yatar uyursa ona da âşık derim ama kendisine âşıktır o!
Mademki sen, bilgisizlikle aşk yoluna girdin, uykular hayrolsun, Allah rahatlık versin.
Sen bu işin ehli değilsin.
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.