O doğmadan çağlar önce geleneklerle onun için biçilen kaderle onu bekleyen kaderin arasında sıkışıp kalmış bir kadının öyküsünü okudum. Meksika mutfağı, Meksikalı bu kadının kendisini ifade edebilmek için tek yoldu. Yazının bundan sonraki kısmı okumayanlar için spoiler içerir. Empati kuramayan annesi Elena, kızlarını aynı evin içinde korkunç bir kaderin ortasına atmıştı. En küçük kızı sırf en küçük kızı olduğu için evlenemezdi. Annesine bakmakla yükümlüydü. Bu yüzden evin en küçük kızı Tita, sevdiği adam olduğu istemeye geldiğinde ablası Rosaura’yla sözlenmesine şahit olmuştu. Pedro’nun onunla sözlenmesinin tek sebebi ise Tita’ya yakın olabilmekti. Elena, daha önce kendisi de sevdiği adama kavuşamamış bir kadın olmasına ve hatta gayrimeşru bir çocuğu olmasına rağmen, kızının sevdiği adamla aynı evde yaşarken tek bir bakışını bile yakalarsa ahlaksızlıkla suçluyordu. Kitap boyunca empati kurmaya ve kendince sebepleri olduğunu düşünmek için kendimi zorlasam da olmadı.
