Bu kitap için kalabalık sözlere gerek yok bence. Gerçek bir yaşamdan alıntı. Alıntı bile değil aslında çünkü Duygu Batu kendi hayatının kötü kısımlarını anlatmış. Annesini çok sevdiğini, onu nasıl kaybettiğini, ilk aşkınının -babasının- annesini öldürdüğünü..
Bu kitabı tanıdığım çoğu kişiye okuttum. Okuttuğum her kişi ağladığını birkaçı ise ağlamaktan okuyamadığını söyledi.
Hayatın gerçeklerini konu almış sonuçta sevmemek mümkün mü? Ama keşke bu acı gerçekler olmasaydı.
Umarım kalan hayatı kendisi gibi güzel olur. Tüm hayatında başarılar dilerim.
Bir kitap okudum yaşadığım herşeye şükrettim.