Yazarın okuduğum ilk hikaye kitabı, Geç Kalan Adamın Öyküsü nü çok çok beğendim. İlk hikayeydi bu beklentiyi yükseltti de devamındaki hikayeler buna cevap veremeyince mi böyle oldu bilemedim ama sevemedim kitabı. Sanki didaktik olma çabası var yazarın bu da sıkıcı hale sokuyor gidişatı zaman zaman, karakterler zayıf kalmış kimi hikayede.. 130 sayfalık bir kitap ancak zorlandım ben sonunu getirmekte.
Geç Kalan Adamın Öyküsü'nde yaşlı yalnız bir kadın var eşi ölmüş çocukları dağılmış yalnız köhne bir evde yaşıyor;evinin tavanından boynuna düşen akrebi dahi öldürmeye imtina ediyor 'onlarında bir aile 'olduğunu düşündüğünden. Ne merhamet! Aile özlemi o denli ki akrebi bile öldüremiyor, bence çok anlamlıydı.
Evin eskiliğini anlatırken kullanılan sıfatta tam yerinde " Eskiliğinden ötürü,açılırken, boğazı balgamla dolmuş bir ihtiyar gibi homurdanan kapıyı ardına kadar açtı." Sevdim açıkcası...;)
