Gönderi
Çok uzun soluklu bir okuma süreci oldu ama okuduğuma değdi. Bu kadar dolu dolu bir kitabı uzun zamandır okumamıştım. Elimdeki kitap Adam Yayınları'nın 1982 yılı baskısıydı. 2 ciltti. Yazıları çok küçüktü. Okuması zordu ama çevirisi oldukça iyiydi. Dostoyevski'nin daha önce "Suç ve Ceza" ve "Öteki Ben" kitaplarını okumuştum. Ama son okuduğum bu kitap hepsinden öte mükemmeldi. Bu kitap Dostoyevski'yi gözümde devleştirdi. Kitapta karakter analizlerinin bu kadar mükemmel çizilmesi beni derinden etkiledi.
Kitaptan çok fazla alıntı yaptım. Yeri geldi farklı dünya görüşüne sahip karakterlerin fikir çatışmasını okurken heyecanlandım. Yeri geldi bir rahibin bakış açısına yeri geldi bir ateistin bakış açısına büründüm. Olaylara bağımsız bakmayı öğrendim diyebilirim. Özellikle dava sürecinde ortaya dökülen fikirler, çizilen suçlu psikolojisinin hatları beni çok şaşırttı. Kendimi sanki bir an polisiye-gerilim romanının içinde sandım.
Bir yazarı büyük yapanın, sanırım bulunduğu çağın ve yaşadığı ülkenin sorunlarını kitaplarında gözler önüne serip bunlara çözüm bulma süreci olduğunu düşünüyorum. Yazarımız Dostoyevski de bu kitapta bunu başarmış. Karamazovlar üzerinden Rusya'daki aile yapısını, babalığın ne olduğunu, dini değerleri tartışmaya açmış. Hatta Rus insanının zayıf ve güçlü yönlerini değerlendirmiş, nasıl daha iyiye yönelenilebileceğini kitabın sonlarına doğru oldukça etkileyici bir dille açıklamış.
Son olarak kitapta Ivan ve Alyoşa kardeşlerin diyalogları insanı oldukça etkiliyor. Bu kısmın ve kitabın sonlarına doğru vuku bulan dava sürecinin özellikle yavaş yavaş, sindire sindire okunmasını öneriyorum.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.