Sadık Hidayet de tıpkı Franz Kafka,Albert Camus,Sabahattin Ali, Oğuz Atay ve başka pek çok yazar gibi kırklı yaşlarında göçenlerden. Eceliyle, intiharla,hastalıkla,cinayetle gidenler. Hidayet de intihar ediyor , aslında şaşırtmıyor.. Sadık Hidayet için “İranlı Kafka” benzetmesi yapılmakta fakat bu bana çok sağlıklı gelmiyor.Her ikisi de yalnızlık, yabancılaşma gibi kavramlarla meşgul olmuş ve hayatını sürdürmüş olsa da (ki bu durum yakın çağımızın bütün büyük yazarlarında ortaktır nerdeyse) aslında temelde çok önemli bir fark var aralarında. O da şu ki; Kafka gidemeyenlerden , Hidayet ise gidenlerdendir. Hidayetin İran’dan Fransa’ya uzanan yolculuğu, Paris yılları, eğitimi, kafa karışıklıkları, boşlukları ,arayışları.. Sonra İran'a dönüşü ve yeniden Paris, nihayet intiharı. Kafka ise doğduğu şehir Prag'da kalan, kısa süreli ayrılıkları saymazsak neredeyse bütün hayatını aynı yerde geçiren bir adam. Gitmek isteyip gidemeyenlerden,bir de Yahudi olması sebebiyle Kudüs onun için zaman zaman arzuladığı kutsal topraklar demek. Uzatmadan Oscar Wilde’ın sözüyle bağlayalım. "Dünyada yalnız iki trajedi vardır.Biri istediğini elde edememek ,diğeriyse etmek. İkincisi en fenasıdır ,ikincisi gerçek bir trajedidir ! " Gitmek : Elde edemeyen Kafka, elde eden Hidayet. Kitaba gelirsek, kısa öykülerden oluşuyor ve en uzunu 30 sayfalık olan S.G.L.L öyküsü. Kısa ama müthiş etkili bir bilim kurgu.Gelecekte belirsiz bir zaman, bugünlerden de izler bulacağınız.

1984 romanını okuyanların sanırım fikrime katılacağı benzer bir kurguyla karşı karşıyayız. Bu öyküyü Hidayet , Orwell’ın 1984 romanından önce yazmış. İnsanın küçülmesi, yasalar,egemenler,bilim yoluyla ortaya konulan eziyetler, teknoloji, gelecek tasavvuru, sürekli bir olumsuzluğa doğru ilerleyiş. Bütün bunların içinde bir parça sevgiden bahsetmek, bir çırpınış, 1984 misali. Susen isimli genç bir kadın üzerine kurulu hikaye. Herkesten farklı olan, uyumsuz, sanata tutunmaya çalışan bir kadın. Tanıdık geliyor mu? Aslında az çok her devrin, bugünün de insanı. Bir de Ted karakteri var, Susen’ın arkadaşı, sevgilisi ya da her şeyi veya hiçbir şeyi. Bir de Profesör Rak karakteri. Zaten çığrından çıkmış gidişata tuz biber eken adam. Biraz alıntı; “Bu sakin, huzur verici,kalabalık ve büyüleyici manzara,sıcak gökyüzü ve boğucu hava altında Susen için tekdüze ve kasvet vericiydi. Atalarının ruhu , ona miras kalan ruh,bütün bu yapmacık şeylerin önünde isyan etti. Bütün bu insanlar,koşuşturmaları,eğlenceleri,çalışmaları Susen’de nefret hissi uyandırdı ve hassas yüreğini sıkıştırdı” “Adı uzun olduğu için buna kısaca S.G.L.L. diyebiliriz. Bu serumun özelliğine gelince,üreme yetisini yok etmekle kalmıyor,aynı zamanda şehvet duygusunu tamamen ortadan kaldırıyor. Ancak , kişinin bedensel ve zihinsel sağlığına asla zarar vermiyor.O halde toplu ölüme yanaşmayan halk yığınlarını etkisiz bırakmak için en iyi yol bu serumun kullanılması.” Sonra işler pek yolunda gitmiyor. Okuyanlar değerlendirecektir. Diğer öykülere gelince, daha kısa ve daha İran odaklı. İsimleri, Erkeğini kaybeden kadın, perde arkasındaki bebek,dua,veramin geceleri,son gülüş ve insanın ataları. Kısaca öykülerde ağırlıklı olarak yalnızlık, Hidayet’le birlikte hep bahsedilen kasvet, sürekli olarak insanın yaralarından bahsetme uğraşı var.Kanaatimce bu yaralara da kıymet veren, görmezden gelmeyen ve çözüm önerisi sunan , merhemini de anlatan bir başka İranlı yazar,fliozof

Ali Şeriati olmuştur kitaplarıyla ve hayatıyla. Son bir alıntıyla noktalayalım, "Son Gülüş" öyküsünden. Bu ifadelerde ben okuyan insanı gördüm , yani hepimizi. “Yaşamı birbiriyle çelişen iki farklı yön kazanmıştı. Gündüzleri harıl harıl çalışmak, geceleri istirahat edip huzur bulmak. Hem de özel bir tarzda "suskunluk koşkü"ne sığınmak. Oraya bu ismi o vermişti. Çünkü orada konuşmak yasaktı. Geceleri belirli saatte ikinci bir şahıs bir gölge ya da ruh gibi ona işleyince, kendi felsefi düşüncelerine dalıyordu." Keyifli okumalar..