Sevilmemişliğimizin yarasına merhem niyetine sarıldığımız insanlarca kullanılıp ‘’zaten babam bile’’ ile başlayan cümleler kurmanın gözümüzden akıttığı yaşı, umudumuza vurduğu tokadı anlamayacaksınız.
Bir gün bir adam ile evlilik hayalleri kursak, hayalin orta yerinde durup korkmayı, durup hatırlamayı, durup şimdi ben………………………..
Hep güçlü, hep yenilmez, hep katı görünmeye çalışmaktan… Hep kendi ayaklarının üzerinde durmak, hep kendini korumak, hep her şey yolundaymış gibi davranmak zorunda olmaktan nasıl yorulduğumuzu anlamayacaksınız.
İlk aşkı değil, ilk acısı babası olan kadınları,
İlk küfrü,
İlk terk edilişi,
İlk ortada bırakılışı,
İlk bıçak yarasını babasından öğrenmiş kadınları…
İlk kırgınlığı,
İlk öfkeyi,
İlk kini ve intikamı babasına duymuş kadınları anlamayacaksınız.
Yirmi beş yaşındayım. Yirmi beş yıldır birilerinin yanımda babasından gururla bahsedişini dinlerken duraksar, yutkunur, dolan gözlerim akmasın diye başımı gökyüzüne kaldırır, derin bir nefes alıp, dinlemeye devam ederim.
Anlamayacaksınız!
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.