Kitabı bitirdim ve kala kaldım. Bir annenin öz çocuğuna yaptığı fiziksel ve ruhsal davranışları mantığım ve duygularım, kalbim kabul etmedi. Nasıl bir anne böyle davranabilirdi ya da nasıl bir baba oğlunun annesinden çektiği eziyetleri görmezden gelip sessiz kalabilirdi. Sonra aklıma bir arkadaşımın " ben babamı, babam olduğu için değil baba olduğu için seviyorum "demesi geldi. Arkadaşım, babasından ne çekti bilmiyorum anlatmadı, Anlatmaya hazır hissettiğinde anlatır diye düşündüğümden ben de üstelemedim. Burada, Dave'nin annesinden çektiği eziyetlerden, ayakta durmak, kendi öz güvenini kazanmak için yaptıklarından, yaşadıklarından bahsetmeyeceğim. Gazeteler de, internette hepimiz okuruz vefasız evlatlar anne ve babalarına sahip çıkmıyorlar diye. İşte bu kitap bana bu tür haberlerde evlatları yargılamamayı öğretti...
