Tamamlanmaya direnen Metin: “
Kılavuz”
İlk olarak 
Gece’de direnmişti metin. Okur, tamamlamak adına tuğla ekledikçe alttaki tuğlaları sarsılan bir inşaat veya bir ayağına çivi çaktıkça diğer ayağındaki çivinin gevşediği masa gibi asla nihayete ermeyecek bir süreç ile karşı karşıyadır.
Metin kendini kolay kolay ele vermediğinden okurun sabrı, çalışkanlığı ve uyanıklığı önemlidir. Bu sebeple 
Bilge Karasu okumaları, normal okumanın ötesinde derin okuma eylemine dönüşür, dönüşmek zorundadır. Sürekli kazmak, derinlere inmek aynı zamanda bir dedektif gibi iz sürmek, ayrıntıları yakalamak ve varsayımlar üretmek elzemdir.
Kılavuz gibi Postmodern eserlerin göz ardı edilmeyecek bir özelliği vardır. Her okur, kendi yaşanmışlığına yani hayat tecrübesine göre bu eserlerden farklı anlamlar çıkarabilir. Keza bende, Kılavuz’a getirdiğim yorumla esasen kendi deneyimimin sonuçlarını sergilemiş olacağım. Yine bu bağlamda yapılan her yorum doğru ya da yanlış olarak nitelendirilemez. Girizgah ve genel açıklamalar sonrası inceleme dilini “ben dili” olarak değiştirip yoruma geçiyorum.
Okur olarak, tüm gereklilikleri yüklenip kılavuz arayışına çıktım. Eserde boy gösteren 5 ana kahramana ayrı ayrı odaklandım lakin tahmin edeceğiniz üzere hangi karakter kılavuzdur karar veremedim. Okuru yönlendirmek adına Uğur desen tam bir hıyar; düşle gerçeği iç içe geçirip okuru dolandırmaktan başka yaptığı bir şey yok. Mümtaz Bey desen tam bir muamma üstü kapalı cümleleri, sırları ile bir kılavuz olmaktan çok uzakta. İhsan, kılavuzdan çok biz okurlar gibi bir şeyleri çözmeye çalışan garibanın teki. Yılmaz, zaten gizli kapaklı işler peşinde. Geriye tek Bülent kalıyor o da ölmüş, adı var sanı yok.
Karakterlere kızıyorum çünkü Bilge Karasu böyle istiyor. Okur olarak çözmeye çalış, tek tek hepsini analiz et, notlar al tam bir yere varacakken başka bir terane çıkar... Eminim yazarken, “Çok eğlenecuuk” falan da demiştir bu. Hoş zaten Bilge Karasu’yu bana sevdirende; eserlerindeki doyumsuzluk, tatminsizlik, muammalık… (Pis herif!) Sanırım o muamma bana da bulaştı hem kızıyorum hem seviyorum!
En son kılavuzu arıyordum. Bulabildim mi? Hayır ama günün sonunda her bir karakterin karşılaşmalarından önceki ile sonraki vaziyetlerinin değişimi göz önüne alındığında rahatlıkla diyebilirim ki; bu karakterler dolduramadıkları iç boşlukları için; birbirlerine “Kılavuz” oldular. Yani Uğur’un bilinçaltında yatan suçluluğun düşlerde yansımasının sonraları yok olmasından ya da Yılmaz’ın Uğur’u tanıma arzusunun gerçekleşmesinden veya İhsan’ın zihnindeki soruların açığa kavuşmasından bu sonuca varabiliyoruz.
Yazımın kurgusuna, vermek istediği mesajların derinliğine yahut diyalogların kalitesine bakıldığında ciddi bir emek harcanmış olduğunu görüyoruz. Ben özellikle durum geçişlerine hayran kaldım. Hatta konu buraya gelmişken o durum geçişini de alıntılamak istiyorum;
“İnsanın kafasını karıştıran, yüreğini ağzına getiren, içini kaygılara salan hiçbir şeyin kalmadığı bir geçitteydik. Geride kalan unutulmuştu sanki; ötede bekleyenin sesi henüz gelmiyordu. Altımızda bir iki küçük kaya bulunsa gerekti; denizin soluğu kırış kırıştı bir yerlerde.”
Yazarın dili oldukça farklı hatta yeni bir dil oluşturmuş bile diyebiliriz. Kelimelerin seçimi olsun kullanımı olsun mükemmel (görüyorsunuz anlatmaya gerek yok… Gene şelaledeki adama gittim pardon.) kaldı ki bazı sert sessizleri kendince yumuşatması (“Yemeğini, südünü vermeğe davrandığımda yanımda bitiverir.”) bile farklı bir hava katıyor yazıma. Ayrıca kitabın hiçbir yerinde “ve” bağlacı kullanılmış değil! Sözüm ona bende bu bağlacı kullanmayarak selam çakacaktım Bilge Karasu’ya lakin söz konusu, bu adamsa her şey elinizde patlıyor.
Her okurun en az bir defa olmak koşuluyla Bilge Karasu okuması gerektiğini düşünüyorum.
Son olarak 'Usun uykuya dalması...' diyordu resmin altında Goya, '... canavarlar üretir.' “
“Usun uykuya dalması canavarlar üretir.” adlı tablomuz;
artsandculture.google.com/asset/the-sleep...
··
454 views
Ben burada senin incelemelerini okuyunca bir şey anlamıyorum. Google dan aratıp başka nerede paylaşılmış bulup oradan okuyacağım. Kusura bakma Anıl:)
Ciddi misin abla? :) Daha önce Körleşme incelemem için söylenmişti böyle bir şey. :)
21 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Kitabın başından sonuna dek puslu , gizemli bir hava var alıntıladığın kısımlardan da anlaşılacağı üzere ... Benim için bir eserde üslûp çok önemli . Anlatımını sevdiğim yazarlarla ayrı bir bağ kuruyorum. Bilge Karasu ile de derin bir bağ kurdum . Kahramanlar birbirine kılavuzluk ediyor söylemine de katılıyorum.Özellikle Mümtaz-İhsan-Uğur diyalogları bu bağlamda çok önemliydi bence. Neyse çok uzattım zaten konuşacağız kitap hakkında fikrin dert görmesin :)
Kim kaldı bir sen bir ben :) sonraki kitabı düşünmek gerek :)
5 next answer
Hocam inceleme arada kaynamış. :) Gündemden uzaklaşıp kafayı dinlemek ya da daha da karıştırmak için okunacak bir kitap gibi hatta. Bugün elim defalarca gitti ama cesaret edememiştim bi türlü. Böyle eserlerin incelemelerini okumak da bir ayrı keyifli oluyor. Ellerine sağlık Anıl Hocam. Umuyorum daha çok postmodern romanlar okursun ki böyle incelemeler okuyabiliriz :)
Teşekkür ederim Meltem, okuduktan sonra görüşlerini almak isterim. Keyifli okumalar :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Birbirinin farkında olup yazılan incelemeler tamamlayıcı oluyor gerçekten de. BK'da bunu gerçekleştirdik sanırım :)))
Kalemine sağlık Anıl.
Metin Hocam, senin incelemen efsane olmuş çoğu detayı orada algıladım. İsim sorgulamaları, karakter analizleri falan ben o kadar giremedim ama kendimce yazdım bir şeyler. Senin eline sağlık Metin Hocam. :)
İnceleme esnasında dumura uğrayan notlarım.:)
i.hizliresim.com/dOM2dZ.jpg
Çok oyun bozan bir yazar Karasu.Ayrıca da derin bir kuyunun bekçisi sanki.Atıyor bizi bir kuyuya sonradan tırmanarak çıkmamızı bekliyor:)Ama bu aşamaları okumak da çok keyifli.Anıl Bey ,sizin incelemenizde Karasu klasiği bir kitap anlatılıyor.En yakın zamanda bu kitabı okumalıyım anlaşıldı:)Kaleminize sağlık.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.