Otobiyografik ögeler barındıran bir kitap bu; öyle şeyler var ki hangisi gerçekten yaşanmış, hangisi kitap için yazılmış ayıramadım. Düz, kurallı cümleler hakim kitabın büyük bölümünde bu çok hoşuma gitti. Kitapta yer, zaman ve olaylar iç içe. Tezer Özlü olayları, zamanı değil de yaşadıklarını, hissettiklerini öne çıkarmak istemiş olmalı. Özellikle hastanede kaldığı zamanların anlatımı çok etkileyici. Değinmek istediğim bir kaç alıntı var kitaptan. İlk kez intiharı dener Tezer Özlü ve eve geldiğinde babası ona 'Böyle güzel yemişler varken, insan nasıl ölmeyi düşünür?' der. İnanılır gibi değil!! Hastaneye pek çok kez yatırılmış intihar girişimleri nedeniyle. Şu satırlardan neler hissettiği çok acı bir şekilde anlaşılıyor. 'Arkadaşlarım beni görmeye geliyor. Kimi çiçek, kimi meyve getiriyor. Sonra onlar kentin yaşamına dönüyor. Ben hastanenin sonsuz yalnızlığına. Geceler çok erken gelir hastanelere. Ama bitmek bilmez. Gün doğmak bilmez.' 'Uyanmak çıldırmak demek. Uyanmamalıyım.' 'Direnmeliyim. Beni iyileştiren ne şok, ne de ilaçlar. Beni iyileştiren bu kliniklere bir kez daha kilitlenme olasılığının verdiği büyük ve derin korku.' Bunları yazan biri üç beş sayfa sonra nasıl olur da hayata bağlı, umutlu cümleler kurar? Şaşırıyorsunız okuyunca. Üstelik cinsel deneyimlerini ülkemizde böyle özgürce yazma cesareti olduğu için ayrı bir övgüyü hak ediyor.

Çocukluğun Soğuk GeceleriTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 201816,4bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.