··
69 görüntüleme
Çok Kürt arkadaşım oldu ve var. Ama ben Kürtleri pek tanımam. Tıpkı diğer Türkler gibi. Bir Kürt edebiyatı varmış, hiç bilmem. Oysa, kafasında küncü kadar beyni olan biri bile, böyle kadim bir milletin illaki bir edebiyatının olduğunu bilirdi.
Üniversitede bir Kürt arkadaşım Kürt dilinin hangi dil ailesine ait olduğunu sormuştu da, çok azımız bilmişti. Kürtçe bozulmuş Türkçedir diyenimiz bile oldu.
Daha doğuşumuzdan itibaren nasıl yenilmesi zor ön yargılarla dolduruluyoruz değil mi? Sonra da bu ön yargıların tutsağı olarak geçiriyoruz ömrümüzü. Hani tutsaklık kötü bir şeydi? Türkler tutsak olmazdı? En kötü tutsaklık bir bireyin kendinin tutsağı olması değil midir?
"Ne olursan ol yine gel, ama elindeki silahı bırak da gel," diye ifade edebileceğimiz bir sözle açacağımız bir kapı, temelde hiç de yanlış değil. Nasıl Türk kökenli vatandaşlarımızda milliyetçi, militarist, baskıcı kimi fikir tutarsızlıkları yaygınsa, ne yazık ki her sosyal seviyeden ve gruptan Kürt kökenli vatandaşımızda da şiddet konusunda tutarsız fikirler ve zihinsel paradokslar yaygın. Yani yok aslında birbirimizden farkımız. Ne bir kuruş fazla ne bir kuruş eksik.
Şiddet sarmalı tehlikeli bir girdaptır. Düşmemek lazım gelir. Bir düştünüz mü, kurtulmanız hayli zor olur. Birbirimizi şiddet üstünden algılamaktan vazgeçip anlamaya çalışmamız lazım. Bunun yolu da konuşmaktan, daha çok konuşmaktan ve illa da edebiyat üstünden geçer. Biz okurlara çok şey düşüyor.
Stefan Zweig'in Satranç'ını bir de bu gözle okumakta fayda var. #13293799
Kaleminize sağlık.
kitap kürtçe hocam
Selam. Kitap Kürtçe mi, Türkçe mi?
Teşekkür ederim:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.