10 Cent
"Bahçeye girdi, verandaya doğru yürürken annesinin siluetini gördü ve içindeki gerilim boşaldı; cildinin bir dalga gibi kırıldığını hissetti, bir duygu seline kapılıp ağlamaya başladı; suçluluğu akıyordu içinden, boğuyordu onu, uzaklara sürüklüyordu. Kapıyı açtı ve kendini evinde buldu, evinin sıcaklığında; derin ve harikulade bir duygu. Kardeşleri yatmışlardı, ama Maria yerindeydi; parmakları kör bir inançla tespih tanelerinin sonsuz çemberinde; annesinin gözlerini hiç açmadığını biliyordu Arturo. Ah, ne kadar güzel, ne kadar etkileyici görünüyordu annesi. Ah, Tanrım, canımı al, çünkü iğrenç köpeğin tekiyim ve o harikulade ve ben ölmeyi hak ediyorum. Ah Anne, bak bana, çünkü senden on sent çaldım ve sen aralıksız dua ediyorsun. Ah Anne, ellerinle öldür beni."
Sayfa 54
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.