ÇOCUKSUN SEN / I
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu...
Şu samanyolu, hani avuçlarından dökülen.
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim.
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum, kar yağıyor,
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte...
Çocuksun sen, sesindeki tipiye tutulduğum...
Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun.
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı.
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum...
Kekemeyim, en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için
Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa...
Çocuksun sen, her ayrılıkta imlâsı bozulan...
Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse!
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık.
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık(mucize)
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada
Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
Yumuyorum gözlerimi, gözkapaklarımın içindesin .
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen...
Hiç büyümüyorsun artık, iyi ki büyümüyorsun!
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrâda
...
Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil!..
Ahmet Telli
youtube.com/watch?v=frVBbrc...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.