Peki ama nasıl oluyor da siz, insan için yalnızca normal, olumlu olanın... Kısacası, yalnızca refahın, mutluluğun yararlı olduğuna böylesine kesin, kendinize büyük bir güvenle inanabiliyorsunuz? Çıkarlar konusunda mantığınız yanılıyor olamaz mı? Öyle ya, belki yalnızca mutluluğu sevmiyordur insan? Belki aynı ölçüde acıyı da seviyordur? Belki acı da mutluluk kadar çıkarınadır? Ayrıca, insan kimi zaman acıyı çok, tutkuya varan bir sevgiyle arzular. Gerçektir bu. Bunu görmek için insanlık tarihini gözden geçirmeye hiç gerek yoktur. Bir insansanız ve az da olsa yaşadıysanız, kendinize sorun bunu. Benim kişisel düşünceme gelince, yalnızca mutluluğu, esenliği sevmek çirkindir bile. İyi midir, kötü müdür bilmem, ama bazen bir şeyleri kırıp dökmek de çok hoştur. Burada acının hiçbir çeşidini savunmuyorum. Benim savunduğum... Kendi kaprisimden, gerektiğinde kapris yapabilme hakkımın garanti olmasından yanayım ben.
Sayfa 43Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.