Yaşamının son dönemini yoğun başağrıları ve yalnızlıkla geçiren Nıetzsche ‘in yazmış olduğu bu eserinde dönemin ve insanlık tarihinin putlarından dem vurmuştur. Eserin girişinde yazar aforizmalarıyla başlar. Sokrates’e övgüleri çok güzel. Kitapta biraz daha sadeleştirme yapılsaydı daha anlaşılır olurdu diye düşünüyorum. Bir çok yerde yabancı kelimeler vardı her ne kadar sayfanın alt kısmında anlamı olsada akıcılığı bozuyor. Eser Çekiçle felsefe olarak da bilinir. Putları kıra kıra...:)
