Sayın Schopenhauer; kitabınızı okumaya başladığım andan beri başım ağrıyor. Nedenini tam olarak bilmemekle birlikte kitabınızın etkisi olduğunu düşünüyorum. Neyse hemen şikayete başlamayayım. Kitabınıza her ne kadar bir önyargıyla başlamış olsam da okudum ve bitirdim. Katıldığım noktalar oldu mu? Oldu. Katılmadığım noktalar oldu mu? O da oldu.
Benim kitaptan anladıklarım ise şunlar oldu; yazar, iki cins arasındaki bir çok şeyi kurallarla açıklamış, belli başlı çerçeveler çizmeye çalışmış ve bunların temeline de iç güdüyü koymuş. Aşk; aslında dünyaya yeni bir varlık getirmek için var, bireylerin seçimleri de yeni varlık doğrultusunda şekillenir yani bireyler seçimlerini yaparken yeni bir varlığı düşünerek yaparlar tarzında söylemlerde bulunmuş. Yazar; savunduğu fikirleri kabul ettirmek maksadıyla mı bilmiyorum ama bazı fikirlerini sık sık tekrar etmiş bu tekrarlardan galiba pek hoşlanmadım yani okurken iç sesimin "tamam artık anladım" dediği oldu. Bir de kitabı okurken son kısımlara doğru aklıma birden izel'in; mutlu aşk yoktur sevenler ateşe yürür bile bile.. diye devam eden bir şarkısı vardı, o geldi:)
Sanırım kelimeler çağrışım yaptırdı.
Neyse son olarak şunları söyleyebilirim; felsefe türünde eser okurken amacım; yazarın fikirlerini kabul etmek ya da o doğrultuda fikir oluşturmak değil, amacım; konu üzerine düşünmek ve yorum yapabilmek, yani kendi fikirlerime temel kurabilmek. Ben bu eseri okurken düşünme ve de yorum yapabilme fırsatı buldum diyebilirim.
