Gönderi
KENDİSİ ÇÖPLÜKTE FAKAT GÜZEL ŞİİRLERİ OLAN ŞAİR İÇİN BİR İNCELEME
Parayla aldığım ilk şiir kitabı ve ilk göz ağrımdır onun ‘Çile’si.
İki uçta görünmelerine rağmen, birine ‘komünist’ diğerine ‘şeriatçı’ diyerek mahkeme kapıları ve hapislerde çürüttüğümüz Necip Fazıl’la Nazım Hikmet en sevdiğim şairlerimizdendir.
En belirgin özelliği kibri, kumar tutkusu, inatçılığı, kavgacılığı ve şiirleridir fakat o kadar tutarsız biridir ki, en güzel şiirlerini ‘Çile’ye hiç almamış, onları okuyanlara da ‘çöplükle uğraşmayın’ demiştir.
Oysa ben onun ‘çöplükteki şiirleri'ni de çok severim. Ayrıca, çöplükteki şiirlerini yazdığı döneme göre, sonradan tutulduğu "dindarlık" devresinde ahlaken hiçbir düzelme olmadığı gibi onun daha da çukura battığını görürüz.
Zira, çocukluğu ve gençliğinde dedesinin, anasının, eşinin ve CHP iktidarı vasıtasıyla devleti söğüşlerken, dindarlık döneminde ise, artık, din iman, mukaddesat uğruna DP vasıtası ile, devleti tokatlamaktadır.
"Önce kötüydüm, din-şeyhim beni kurtardı" dan kasıt, onda ve ailesinde olan intihar eğilimleri ve uyuşturcu illetinden kurtulma analamında olabilir.
Bunlar dışında, Necip Fazıl hayatının hiçbir döneminde çöplükten kurtulabilmiş birisi olamamıştır.
(KADIN BACAKLARI
Her ayağın bastığı yerde sanki kalbim var,
kalbim ki vahşi bir zevk alır ezilişinden.
Ömrümün geçtiği yolda bana sorsalar,
gidiyorum bir kadın bacağının peşinden.
Bir kadının içinden ağlayışı, gülüşü,
gözlerinden ziyade bacaklarına yakın,
bir lisandır onların duruşu, bükülüşü,
Kadınlar! Onlar varken konuşmayınız sakın.
İnce sütunlardaki ilahi güzelliğe
bacakların ruhudur şekil veren diyorum
bacakları bir kalın örtüde saklı diye
mermerde kalbi çarpan Venüs’ü sevmiyorum.
Boynuma doladığın güzel putu görseler
insanlar öğrenirdi neye tapacağını.
Kör olsam da açılır gözüm, ona sürseler
İsa’nın eli diye, bir kadın bacağını.)
Aslında ‘Kafa Kâğıdı - Babıali - O ve Ben’i okumadan N. Fazıl Kısakürek’i tam olarak anlamak mümkün değildir.
Bu üç kitabı okuduğunuzda ise kumar, içki, kadın, sigara, hatta belki kokain, esrar gibi, her türlü kötü alışkanlığı olan, başta ailesi olmak üzere, örtülü ödenekte dâhil ulaşabildiği herkesin kanını emen, herkesten para koparmaya çalışan ama eline geçen tüm paraları anında kumarda kaybeden, yalancı, sahtekâr, herkese hakaret eden, ömrü tutarsızlık, vefasızlıklarla dolu, ruh hastası, asalak, kendisi ve çevresini çok üzmüş bir Necip Fazıl çıkar karşımıza ki "buradaki ifadeler bana ait olmayıp, Kafa Kâğıdı - Babıali - O ve Ben kitaplarında kendisi hakkında yaptığı, kendi tanımlamalarıdır."
Öyle ki, bunları kendi kitaplarında kendisi anlatmış olmasına rağmen “Hayır, bunlar iftiradır, bu kadar güzel şiirler yazan bir şair bu kadar düşmüş olamaz” dersiniz sık sık.
Oysa o da bir insandır.
Belki de onun talihsizliği baba sevgisinden mahrum, çokça parası olan, şımarık, sonradan görme bir büyükbaba ve büyükannenin elinde büyümüş olmasıdır.
II. Abdulhamid'in-Hanedanın semirtip şımarttığı bu büyükbaba ve büyükannenin çocukluğunda onu alabildiğine şımartması, ona hak etmediği kadar para ve değer vermesi, onda boş bir kibir, gurur ile her istediğine sahip olabileceği hissi, hep “ben, ben, ben” deme kuruntusuna sebep olmuş gibi görünmektedir?
Ve büyükbaba ile büyükannesinin ona karşı tavırlarına bakarak kendi 'çocuklarımıza nasıl davranılmayacağını da' çıkarabiliriz aslında.
O, girdiği bütün okullardan ahlaksızlığından dolayı kovulmuş ve “biri hariç” başladığı tüm işlerde, başarısız olmuştur.
Hayatta yegâne başarısı ise “Beni ayakta tutan dinim ve kinimdir” sözü ve “Kindar, dindar nesiller yetiştirme” iddiasıdır.
Fethullah, Cübbeli, Ali Kalkancı, Müslüm Gündüzlerle onların müritlerinde, sokaklarda sıkça karşılaştığımız eli palalılar ile tecavüzcüler Necip Fazıl’ın eseri değilse bile bunlarda onun ‘kindar nesiller’ yetiştirme gayretinin büyük payı olmadığı söylenemez herhalde.
·
18 views
Son cümleyi noktasız uzun yazdığınızdan mıdır pek anlayamadım? "Hayatta yegane başarısı..."?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.