Kitabı okumaya başladığımdan beri araya bir sürü şey girdi, erteledim, elimde değildi vs. ama bu kadar uzun bir sürede okuma sebebim kesinlikle sevmemem değildi.
Sevdiğim kitaplara yorum yapmakta zorlanıyorum. Hele bu böyle güzel ve edebi bir eser olursa düşünün kelimeler nasıl da nazlı oluyor. O yüzden çok harika bir yorum beklemeyin benden. Bolca beğendim, sevdim, bayıldım diyeyim en iyisi.
Önce kısaca konudan bahsedeyim. Bay Harmon vasiyetinde oğlunun tüm mirasını alabileceğini, bunun tek şartının da onun için seçtiği kız ile evlenmesi olduğunu belirtir. Aksi halde miras yanında çalışan Boffin çiftine kalacaktır. Bunun üzerine Londra'ya dönen oğlu John Harmon'ın yaşadıkları ve bu esnada temas ettiği hayatların hikâyesi Müşterek Dostumuz. Kitabın girişinden itibaren onlarca aile ve karakterin yavaş yavaş Bay Harmon ve yaşadıkları ile olan bağı ortaya çıkmaktadır. Tabii bu esnada Dickens dönemi detaylıca anlatmakta ve keskin zekasıyla mizahi bir şekilde hicvetmektedir. Biraz ağır ilerliyor ve çok fazla hayat, çok fazla isim, çok fazla bağlantı var; kabul ama bu yine de kitabı sevme konusunda bir engel teşkil etmiyor. Gerçekten etkileyici bir eser olduğu söylenti ile değil okudukça görülebilecek bir yapıt.
John Harmon, Lizzie Hexam, Bay Wilfer, Bella Wilfer ve Boffin Ailesi sanırım benim favorilerim. Onlarla ilgili kısımları okumayı gerçekten çok sevdim. Her birinin bunca kalabalık içinde kendi varlığı ve karakteri ile varoluşu beni derinden etkiledi. Özellikle adı sık sık geçen karakterleri düşündüğünüzde bir akrabanızdan ya da arkadaşınızdan bahseder gibi tanıdık geldiğini fark etmek etkileyici...
Gelelim Türkçe edisyonuna. @ithakiyayinlari kitabı tekrar basarken iki cilt olarak bastığı için mutluyum çünkü çok kalın kitapları okurken hareket etmek zor olduğundan böylesi daha kolay oldu benim için. Lakin keşke gerçekten işinin ehli diyebileceğimiz insanlar hazırlasaydı kitabı. Kimseyi yermek ve incitmek istemem ama korkunç bir çeviri, insanı dehşete sokan bir redaksiyondu. Öyle komik hatalar vardı ki bir ara kitabı okuyan oldu mu acaba diye düşünmedim değil. Kendince deyimler uyduran ve İngilizleri İslama yaklaştıran, ırkçı söylemlerle de canımı sıkan çevirmene selam olsun. ("Biliyorsam Arap olayım." Peki Aslı Hanım. Kasvetli Ev de aynı çevirmenin elinden çıkmış. Çevirisi var diye sevinsem mi yoksa isme bakıp üzülsem mi bilemedim.) Belki tepkimi aşırı bulabilirsiniz ama ben de açıkçası böyle bir çeviri ve redaksiyonu aşırı buldum, kimseler alınmasın.
Bunun yanında kitabın "sunuş" kısmı da ayrı nahoştu benim için. Normalde gerçekten severek okurum bu kısımları ama bu kadar kitapla ve yazarla alakasız olması beni biraz bunalttı. Yazarın Türkiye'de çok da gündemde bir isim olmaması okuyucu kaynaklı bir problem. Biz bu sorunu sunuş kısmında onu sevenlerden alıntı yaparak değil de başka şekillerde çözelim diye düşünüyorum. Sunuş da hep olduğu gibi yazar ve eseri hakkındaki bağı aydınlatsın.
Toparlamam gerekirse gerçekten muazzam bir eser. Biraz ağır gelebilir ama hikâyenin içine girdiğinizde sürükleyici yönü hemen sizi saracaktır. İkinci cildin yorumunda görüşmek üzere
