Irvin Yalom'dan okuduğum ilk kitap gerçek psikoterapi öykülerini derlediği "Günübirlik Hayatlar" oldu. Kitaptaki öykülerde neredeyse her hasta yazara falanca kitabının hayatındaki etkisinden bahsediyor, tabii ki bende de onlara karşı bir merak uyandı. Yani öncelikle, Yalom okumaları yapmayı düşünenler için bu kitabı son sıralara koymalarını tavsiye edebilirim.
Ben de geleceğin psikologlarından biriyim. Şu an ingilizce hazırlık okuduğum için henüz alanıma dair hiçbir eğitimim yok, zaten bu yüzden arkadaşım bölümden önce farklı vakalar görmek için okumamı önerdi. Açıkçası biraz teorik bilgi edindikten sonra okumayı tercih ederdim. Bir hasta terapi için geliyor, "Vay canına, epey ilginç bi ruh hali, acaba bunu nasıl atlattı?!" diye düşünüyorum ama öyküler sonuçlanmıyor. Irvin Yalom epey edebi bir dille vakaları anlatmayı istediği yerde kesiyor, pek çok hastanın akıbeti belli olmuyor, ben de "Eee ne oldu şimdi???" diye düşünüyorum. Elimdekinin akademik bir eser olmadığının bilincindeyim, bu yüzden de bu konuda şikayet etmeye pek hakkım yok sanırım. Yine de siz bir an önce işini öğrenmek için sabırsızlanan ufak bir öğrencinin heyecanı diyip hoş görün. :))
Bunun dışında gerçekten güzel şeyler kattığını kabul etmeliyim, her ne kadar içinde kurgusal kısımlar olsa da genel olarak gerçek problemleri; varoluşla, ölümle, yaşamakla ilgili olayları okumak ve bunların üzerine düşünmek çok motive etti beni. Özellikle 60 yaşındaki bir kadının terapisi sırasında 13 yaşındaki halini anlatıyor olması, insanın geçmişi ve geleceği arasındaki o akıl almaz dengeyi daha çok düşünmeme sebep oldu. Galiba bununla ilgili hep şaşırmaya ve düşünmeye de devam edeceğim. :)
En çok da bu işin sadece bir "iş" olmadığını görmeyi sevdim okurken. Yalom bir hastasının sorununu anlamak için evine gidip gözlem yapıyor; başka bir hastasına yardımcı olması için önereceği kitapları kendi de okuyor, alıntılar seçiyor; onların başarılarının yanında ölümleriyle bile yüzleşiyor bazen. Asla sınırları yok psikolog/psikiyatrist olmanın çünkü söz konusu olan insan. Bu gerçeği başından beri biliyordum zaten ama ciddiyeti biraz daha oturdu kafama sanırım.
Benim için gerçekten keyifli ve verimli bir okuma oldu. İnşallah birkaç yıl sonra alanıma hakim bir şekilde tekrar okumak ve öyküleri bilgi sahibi olarak gözden geçirmek istiyorum. O zaman güncellenmiş bir incelemede görüşürüz. :))
Karısını Şapka Sanan Adam incelemene sağlık ^_^