Şiir okumayı çok severim fakat şiiri sesli okumayı daha da çok severim.
Her karşılamamızda 'okuma yazma bilmeyen' anama mutlaka birkaç şiir okurum.
İşte yine anama okumak için şiir ararken Ahmet Erhan’ın,
“ANNE
Bırak kalsın masada ekmek
testide su
Ayna puslu, pencere camı kirli
Bırak kalsın saçların dağınık,
gözlerin uykulu.
Saksıdaki çiçek susuz, kedi
yalını bekler bir köşede
Bırak kalsın meyve ağaçta,
kırlangıç havada
Dama düşen ince bir yaz yağmuru...
Yoruldun artık, bütün gün
didinip durdun
Toprak bile, gök bile, deniz bile
bir yerde yorulur.
Bırak kalsın süpürge duvarda,
sabun kovada
Anne, gel yanıma otur.”
Şirini buldum ve anama okuduğumda O, bu şiiri sanki ona ben yazmışım gibi çok beğendi ve "bunu sen mi yazdın yavrım" dedi.
Ben de böylelikle Ahmet Erhan’ın şiirleri ile tanıştım ve öyle kolay beğenen biri olmadığım halde Ahmet Erhan’nın birçok şiirini çok sevdim.