Yeni Zelandali bir askerin günlüğünden
Türk siperleriyle çok yakındik. Bizim siperlerimizle o aksar yakındılar ki , ateş kesildiği zaman alcak sesle konuşurduk , ayaklarımizin ucuna basarak dolaşır ve hiç gürültü çıkarmamaya çalışırdik. Genellikle hava kararır kararmaz ateş kesilir , biraz daha rahat haraket etmeye baslardik. Gecenin orta yerinde ve aşağı yukarı her gün aynı saatte ,Türk siperlerinden bir ses yükselirdi. Öyle gür , öyle içli ve dokunaklı bir sesti ki , dinlemeye doyamazdik. Yarım saat kadar süren bu konser ,bir zaman sonra komşu siperlerden de duyulmuştu. Zaman zaman bizim siper , Türkun konserini dinlemeye gelenleri misafir ederdi. Bu sese hepimiz hayrandik. Ancak ne söylerdi, bu tatli ve iç takan , ruhumuzu kavuran Nağmeler ne söylerdi, bilmezdik, fakat derinden derine etkilenirdik.
Bazen hafif bir esinti çıkar ve bu yanık Nağmeleri başka yöne götürürdu. Biz ,kulaklarimizi dört açıp daha iyi duymak için, nerdeyse başımızı dışarıya çıkaracak hale gelirdik. Efsunlu bir sesti bu!..
Gündüz savastigimiz insanın gece söylediği müziği dinlemek ve ondan etkilenip duygulanmak, ne ilginç bir işti. ..
Ama gercekti.
Bir aksma konser saati gelmişti. Ama i alıştığımız ses duyulmuyordu . İkinci , üçüncü ,dördüncü akşam ,yine konser yoktu... hepimiz merak içinde kalmıştık. O gece , durumu ogrenmeye karar verdik. Türkçe bilen Savaş muhabirine yazdirdigimiz bir kağıdı taşa sarıp Türk siperlerine fırlattık. Bu kağıtta iki cümleyle n konserin niçin kesildiğini Soruyor ve selam yolluyorduk Türklere...
Biz süre sonra , firlattigimiz taş , arka yüzü yazılmış kağıtla birlikte siperimize atılmıştı. Bu kağıtta ne yazıldığını tahmin etmekle beraber çok merak ediyorduk.
Kağıttaki tek Türkçe cümlenin ne dediğini anlamamiz uzun sürmedi . Haberi getiren arkadasimizin yüzünü hüzün burumustu. Tabi , cümleyi duyunca ,hepimiz ayni huzne gomuluverdik. Kağıttaki cümle şöyledi;
》 O ARKADASIMIZI GEÇEN HAFTA VURDUNUZ.
Sayfa 105 - Sarı papatya
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.