Dostoyevski her kuşağın başucu yazarlarından olma özelliğini koruyor ve İnsancıklar, onun dünya edebiyatına ilk armağanı... yazarımız ilk romanını yazarken 23 yaşındaymış "benim İnsancıklar'ımla alay edecek diye düşünüyordum" demiş. :)
Okurken hüzün kapladı içimi...İkilinin birbirine yazdığı mektuplarla onlarının hayatına ve ruh dünyalarına konuk oluyorsunuz. Karakterler ve yaşamları çok güzel anlatılmış olaylar hem gerçek hem de içler acısıydı. Kadın olarak ne zor durumlara maruz kalıyoruz, mecbur kalıp ne zor seçimleri tercih ediyoruz. İnsan düşmeye görsün, nasılda güçsüz, zayıf durumlardan istifade eden insanlar var. İki kişinin ruhları birbirine bu kadar iyi gelirken nasılda birleşmeleri imkansız hale geliyor. Kitap incelemelerim de içeriği ile ilgili bilgi vermeyi yada o konu hakkında konuşmayı sevemiyorum maalesef. Bu tür incelemeleri okuduğumda kitabın büyüsü bozuluyor benim için. Dostoyevski' yi size anlatacak övecek değilim, nasıl muazzam bir yazar olduğu ortada size keyifli okumalar diliyorum eminim okurken etkisinden uzun süre çıkamayacaksınız.
