Daima ironik bir hayalci oldum, içimdeki umutları hep aldattım.
Olduğumu düşündüğüm kişiyi rastgele izleyen mutlak bir yabancı gibi,
hayallerimin hezimete uğramasını her zaman zevkle izledim.
İnadığım şeyden hiçbir zaman emin olmadım.
Avuçlarıma doldurduğum kumları altın farz ettim ve kayıp gitmeleri için ellerimi açtım.
Sözcükler benim tek gerçekliğimdi.
Herşeyden önemlisi, ağızdan doğru sözcüklerin çıkmasıydı;
geri kalan herşey o kumdan farksızdı...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.