Kışın uyuyan canlılar gibi inime çekilmek, kendi karanlığıma dalmak ve kendi içimde olgunlaşmak istiyordum. Karanlık odada resmin belirmesi gibi insanın içinde gizli olan şeyler de hayat koşuşturması ve kavgası içinde, o aydınlıkta boğulup ölüyor. Sadece karanlıkta ve sessizlikte görünüyor insana.Bu karanlık benim içimdeydi, onu yok etmek için boş yere uğraştım. Üzüntüme gelince, neden bir süre başkalarının peşine takıldım ? Şimdi anladım ki benim en değerli yanım bu karanlık ve sessizlikmiş.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.