Korkuyorum ama neden bilmiyorum:Karşılaşacağım şeylerden korkmuyorum,belki de bir şeylerle karşılaşacağımı umduğum ve buna güven bağladığım için böyle.Zamandan,öyle alelacele kaçıp giden zamandan korkuyorum.Kaçıyor mu dedim?Yok,kaçmıyor,uçmuyor da.Kayıveriyor,dağılıyor,ortadan kayboluyor,tıpkı kapalı avucundan kayıp giden bir kum taneleri gibi akıyor ve ardından tatsız bir boşluk duygusundan başka bir şey bırakmıyor.Ama tendeki kırışıklıkların orasını burasına nasıl kum taneleri bulaşıyorsa,bizim üzerimizde de aynı şekilde zamanın izleri kalıyor.
Sayfa 38
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.