Gönderi

Solan karanfiller kapımda nöbette Onlar bile kolluyor ölüm anımı Onlar bile bütün can vermişlikleriyle Toprağıma konacakları anı kolluyor Ben perdelerini kapattım bu evin Gün ışığı alt etsin ben puslu karanlığıma gömüldüm Baykuşlar bile hep camın dibinde Gözleri fal taşı gibi açılmış dikilmiş bana bakıyor Onlar bile öleceğim anı kolluyor Herhalde akbabalara haber vermek için Mendilimin arasında kuruttuğum üç parça hayalim bile nöbette O beni öldürecek darbeyi vurmayı bekliyor Sararmış bir fotoğrafın duruyor arasında Senden geriye kalan,gülümsediğin tek an Bir nakış bir harf, Vuruldum.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.