Başlamadan söyliyim ben böyle harika bir kitabı yorumlayacak yetkinlikte biri değilim ama bu yoğun ve boşluksuz dönemimde bu kitabı okumak için derslerimden de uykumdan da feragat ettiğim saatlerin hatrına ve kendime de not düşmek için birkaç satır bir şeyler yazacağım. Martin Eden benim üniversite ilk senemin ilk haftasının ilk gününde son ders saatinde Türk İnkılabı hocasının “sizin yaşlarınızda olsaydım okuyacağım kitap” dediği kitap, böyle başladı tanışmamız. Kitabı bitirdikten sonra tek pişmanlığım bir sene erteleyerek okumam. Keşke hoca önerdiği gibi gidip alsaymışım. Okul hayatım her zaman yoğun ve stresli oldu ama şimdi bakınca geçen sene kafam daha rahattı. O zaman okumuş olsaydım daha çok fokuslanabilirdim belki kafam başka şeylerle meşgulken okumak durumunda kaldım ne yazıkki. Yine de 20 olmadan böyle bi kitabı okuduğum için kendimi şanslı hissediyorum. Okurken martin eden’la empati kurduğum çok fazla yer oldu hele son kısımları hayatımın son döneminin özetiydi benim için. O kopmuşluğu, o hayata dair tüm ilgiyi kaybetmeyi, o duyarsızlığı, duygusuzluğu, uyuşmuşluğu bu kadar güzel anlatabilecek başka biri daha var mı bilmiyorum. Sürekli notlar aldım Jack London sayesinde hiç girmediğim denizlere girdim Nietzsche’yle, Schopenhauer’le, Spencer’la tanıştım. Hislerime tercüman çok fazla güzel anlatım, düşünce keşfettim. Bu kitaptan sonra okuma listeme eklediğim bir sürü kitap var. Araştıracak, okuyacak çok fazla şey var. Keşke daha erken okusaydım galiba hayat boyu bunun pişmanlığını yaşıyacam. Okurken hem hiç bitmesin istedim hem de tüm bu kargaşa nasıl son bulacak deli gibi merak ettim. Empati kurduğum noktalardan biri de Ruth’a başlarda duyduğu umutsuz aşkıydı ama ondan kurtulduğu kısmı kaçırdım ya da bu kurtuluşu o kopmuşluğa borçlu sanırım. Not aldığım akımlar, ideolojiler ve filozoflar, yazarlarla ilgili okumalarım ve araştırmalarım bittikten sonra kesinlikle tekrar okumayı düşünüyorum. Kafamda bir temel oluştuktan sonra ikinci okumada bir şeyler daha iyi oturacaktır, daha fazla istifade edecem diye düşünüyorum. Onun dışında bu kitabı herkese, özellikle de gençlere (19 yaşımda kurduğum cümleye bak büyümüş de küçülmüş lol) önermeliyizzz bulduğumuz her fırsatta propagandasını yapmalıyız ta ki okullarda zorunlu ders olarak verilene kadar. Şaka maka zihnimizin hiç uğramadığımız kapıların açmak için, o kapılardan içeri dalmak için bence müthiş bir aracıydı. Yarım saat olmadı daha bitireli. Kendimi uzun bir yolculuktan yeni dönmüş gibi hissediyorum zihnimde tatlı bi yorgunluk var sütümü içip dükkanı kapatıyorum iyi geceler