Uzun zamandır aklımda olan bu kitabı elime alırken hep okuduğum bir cümle aklıma geldi “ Kürk Mantolu Madonna’dan bile daha muazzam bir eser.” Bu fikir üzerine merakım giderek arttı ve sonunda popüler kültür demeden okumaya başladım. Lakin kitabın ilk başları hariç inanılmaz bir iç sıkıntısı beni sardı. Çünkü aynıydı. Madonna ile aynı minvalde fakat onun kadar sarsmayan bir kitaptı. Oysa bir türün ilk okunan kitabı her zaman dalgasız denize inen balta etkisi yapardı insanın ruhunda. Kafka’nın dediği gibi. Belki biraz da bundan hayalimdekini hayatımda bulamadım.
Kitabın edebi ve dil bilgisi özelliklerine bakacak olursak bazı yerlerde durağan, bazı yerlerde su gibi akan ama genel manada insanı meraka sürüklemeyen bir kitap olduğu söylenebilir. Karakterimiz dünyaya alışamayan ve her geçen an bir yaprak gibi oradan oraya savrulan fakat en sonunda bir kadında durulan yada durulmak isteyen bir adam; Ömer. Ama belirttiğim gibi o durulmak isterken etrafındakileri de sürükleyip götürüyor ve yeni bir hayatın inşasına cesaret bulamıyor içinde. Biz de onun rüzgara kapılışını üzülerek seyrediyoruz Macide ile birlikte.
Kürk Mantolu Madonna gibi içimi hala acıtan ve sonra iyileştiren, hala okuduğum bir kitaptan sonra sevemediğimi itiraf etmeliyim.
