Ordınov’un büyük, karşı konulamaz, insanın hayatını tüketen ve onu diğer dünyadan, yani günlük hayattan soyutlayan bir tutkusu vardı. Bu tutku – bilimdi. Bu tutku, uykularını bile zehirleyerek yavaş yavaş genç-liğini tüketmiş, havasız odasında sağlıklı besin ve temiz hava olmasına izin vermemiş, tutkusunun esiri olan Ordınov bunu fark etmek istememişti. Gençti ve başka bir isteği yoktu. Bu tutkusu onu dışarıdaki yaşam karşısında bir çocuk kadar aciz duruma düşürmüş ve insanlar arasında, ihtiyaç duyduğunda bile, yer bulamayacak duruma getirmişti. Bilim, kullanmasını bilenler için – bir kazanç kapısıdır; Ordınov’un bilim tutkusu ise kendine doğrulttuğu bir silahtı.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.