Nur: "Benden Sonra Mutluluk": Benden Sonra Mutluluk Yaşamak bir an içinde şair oldum baktım her şey yazılmış ressam oldum gördüm her yer çizilmiş seyyah oldum sordum dünya gezilmiş hiçbir yerde yeni bulamadım ben öğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden...

Yaşamak bir an içinde şair oldum baktım her şey yazılmış ressam oldum gördüm her yer çizilmiş seyyah oldum sordum dünya gezilmiş hiçbir yerde yeni bulamadım ben öğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden bildiklerimin çoğunu düşündüklerimden unuttuklarımın çoğunu yaşadıklarımdan yazdıklarımın çoğunu unuttuklarımdan çıkardım en uzun hep kendime konuştum başkalarına hep kısa yazmak istedim ne kendim dinledim ne başkaları yetersiz iyi niyet kötüsüne yol açar söylenemiyor çok şey susmadan çok bilen çok yanılır, az bilen daha çok unutmayın ki yaşam öldüresiye güzel değildir yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı saklamak düşürür ağır ağır insanın düşeceği en alçak ortamı sözden korkmak, korkup susmaktır şairler şiirlerinde yaşamaz ulu yalnızlıklarında düşünür "yalnız seni sevdim, seni yaşadım" nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki! "dün yine günümüz geçti beraber ölürsem yazıktır sana kanmadan" çok şey var, olmakla olmamak arasında var oldum öyle anlar oldu ki var olmamak içindim kimi zaman insan bir sonuç değil bence sürekli bir yaşamadır kısaca: sonuç varsa o insandır benim bahçem yoksuldu iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler.. doğa yenilenirken yinelenir gene papatya, gene gül, gene kayısı toplum yinelenirken yenilenir yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı sevmek noktalanmaz o, noktadır bilim gitmeli bilenden bilmeyene varlıklı olmalı bilen karanlığı delen ışıklar gibi hep gülmeli öğreten seninle ölmek varken onunla yanlış yaşamak ben her şeyi bileceğimi bilirdim de seni unutmasını bileceğimi bilmezdim ahmaklığa alınyazısı demek alınyazısına bir ahmaklık çizgisi çizmektir benim gücümdür bunları saran bende bitmedikçe bende başlamayan sakladığım sensin yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar eskisinin dışında yenisinin içinde gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu yitirmek korkusunu göze almak sevmeye eşit bir davranıştır bir ev, küçülür, büyür öbür evlerle oysa içinde ilk akla gelen yaşamaktır yaşanılır diye düşünürken düşüncelerle ölünür, beraber sevgilerle büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan kesin konuşmak için bir şeyi az bilmek yeter denizlerden geçerim, dosttan geçmem değil onun iyiliğinden, fenalığından geçmem onun yolundan değil, kendi yolumdan geçerim dost yok biliyorum ama, aramaktan geçmem anı yazmak ya da anlatmak bir savaş sürerken eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir "bellek, dökülmekte olan bir duvar resmine benzer." (stendhal)

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur