Ayağa kalkıp yanında durdum. O çok güzeldi, koyu renk saçları battaniyeye yayılmıştı ve mükemmel görünüşünü çevreleyen yaprakların üzerinde uzanıyordu. “Sen işteyken çiçeklerle gelirdim,” diye başladım, yanına uzanıp, ona dokunmaya en yakın olabilecek şekilde elimi elinin yanına koydum. Ama konuşmaya devam ederken, mucizevî bir şey oldu. Gözlerinde kendimi gördüm. Ve ruhlarımız bağlanmış gibi hissettim. Ona bakarken, sükunetle gülümsedim. Bir parçam daima hayatta olacaktı. Onunla birlikte…
Sayfa 316 - Novella DinamikKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.