Gönderi
Bu kitap beni Yaşar Kemal'e daha da hayran bıraktı. Ne kadar güzel betimlemelerle dolu bir kitaptı. İçinde sadece doğa betimlemeleri yoktu, aynı zamanda Anadolu'nun ve insanının, çektiği acılarının tarihi vardı. Sarıkamış'ta ayakta donan insanların çığlığı, beyaz cehennemin korkunç tasviri insanı derinden sarsıyordu. Yezidilerin yüzyıllar boyunca acı çekmelerine rağmen yine de başka bir insana zarar veren bizden değildir düşüncesi insanı gerçekten etkiliyordu. Bedevi yaşamı da vardı kitapta.
Birçok savaş görmüş, acılara katlanmış insanların ortak bir noktada buluşmasına tanık oluyoruz bu kitapta. Buluştukları ortak paydaları savaşta yitirilen insanlıkları ama yine de insan olduklarını hatırlatan korkuyor olabilmeleri.
Kitapta ana kahramanımız "Poyraz Musa". İnin cinin top oynadığı, hatta hayaletlerin dolaştığına inanılan bir adaya gelişi anlatılıyor. Kitapta adamız Çanakkale Savaşı'nı görmüş, Rumlarla Türklerin Mübadelesi'ne tanık olmuş, her köşesinde yoğun bir insanlık dramı barındıran bir tarih müzesi olarak sunuluyor. İlk başlarda "Poyraz Musa" gizemli bir kişilik olarak gösteriliyor ama kitabın sonlarına doğru bu gizemli kişilik bir insan görünümüne bürünüyor ve ardında yaşadığı dram etkileyici şekilde gözler önüne seriliyor. Kitabımız psikolojik açıdan derin olarak yara almış insanların buluşmaları ile devam ediyor. Mübadele sırasında gitmeyip adada kalan gizemli kişi Poyraz Musa'nın geçmişinin korkunç bir celladı görünümüne bürünüyor, onu korkudan gözüne uyku girmeyen bir kişi konumuna düşürüyor. Derler ya herkes kendi cehennemini yanında taşırmış., Poyraz Musa da bu gizemli kişilik yüzünden cennet köşesi olan bu adayı ilk başlarda bu şekilde algılamaya başlıyor.
Yazarımız "Poyraz Musa" karakteri üzerinden Anadolu'nun Kurtuluş Savaşı sırasında yaşadığı sıkıntıları bir bir gözler önüne seriyor. Çanakkale Savaşı'nda, Sarıkamış Harekatı'nda, Mübadele sırasında insanların yerlerinden yurtlarından koparılışlarında , Urfa'da Antep'te Fransızlar ile yapılan savaşlarda, Yezidi'ler, Ermeni'ler ile yapılan savaşlarda yaşanan dramlar insanların yaşadığı acıların diliyle değerlendirmeye tabi tutuluyor.
Yazarımız adaya gelen insanların dramlarını çok güzel bir şekilde gözler önüne seriyor. Ayrıca insanların ne kadar kötülükler yapsalar da her zaman kötü olmadıklarını, anlık koşullara göre bazen kötü davrandıklarını, ama genelde iyi olduklarını vurguluyor. Kitapta sunulan karakterler bunu çok güzel örnekliyor.
Yazarımızın doğa sevgisi o kadar fazla ki insan bu kitabı okurken bu sevginin kendisine de bulaştığını hissediyor. Kitap boyunca tutulan levreklerin, çipuraların tadı damağımda kalıyor :)
Bu kadar beğendiğim 1.kitaptan sonra Ada Hikayesi Serisinin 2. kitabına başlamamak hata olurdu :)
·
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.