Okuduğum ilk şiir kitabımdı (babadan kalma yadigar). O yüzden bende yeri başkadır. Ama her şiir severin elinde olması gereken bir eser. Ümit Yaşar'ın oğlu Vedat için yazdığı kitaptır. Çünkü kendisi hayatında en büyük acılardan olan evlat acısını yaşamış bir şair. Hem de unutulmaz bir hadiseyle. Oğlu Galata Kulesi'nden atlayıp intihar etmiştir. Maalesef sebebi belli: Babası Ümit Yaşar çok melankolik/depresif bir yapıya sahip olduğu için en az 24 kez intihar girişiminde bulunmuştur. Oğlu tabii ki böyle bir ortamda büyüdüğü için ve babasına ders verircesine 'Öyle yapılmaz, böyle yapılır' dercesine sonunda dayanamaz, bunalım sonucu intihar eder. :( Acılar Denizi'nde GALATA KULESİ şiiri oğluna adanmıştır ve intihar edişiyle ilgili detayları ele alıyor...
GALATA KULESİ
6 Haziran 1973
Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam düştü o gün Galata Kulesi’nden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bu adam benim oğlumdu...
Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
İçi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
“Açarken ufkunda güller alevden”
Çıktı, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Kulesi’nde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusu buydu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
Küçüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesi’nden bir adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş dünyaya inat
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat”...