Hukuk fakültesinde bir öğretim görevlisi derse girer ve bir öğrenciye adını sorar, öğrenci “Ali” diye cevap verir. Öğretmen bir anda,
“Defol bu sınıftan, bir daha asla dersime gelme” der.
Bütün öğrenciler şaşkınlık içindedir, neye uğradığı şaşıran Ali de sınıfı terk eder.
Herkes ne olduğunu anlamak için beklemektedir hiç birinden tek bir ses bile çıkmaz…
Hoca sınıftaki sessizlikle beraber ileri geri yavaş yavaş dolaşmaya başlamış bütün öğrencileri şöyle biraz süzdükten sonra, tabi bu arada herkes göz temasından kaçınıyor, başlamış derse.
Hoca: “Kanunlar ne için vardır?” diye sorar ve ders başlar…
Bir çok cevap gelmiş, bir öğrenci düzeni korumak, diğeri toplumda yaşayan bireylerin hak ve hürriyetini sağlamak için, öbürü yaşam haklarını idame ettirmek, bir başkası devlete güveni, o devletin saygın bir vatandaşı olduğunu göstermek için, bir diğeri her yerde hakkını yasalar çerçevesinde arayacağını bilmek ve devletin vatandaşına haklarını nasıl arayacağını göstermek için…
Hoca başka diye tekrar sorunca bir öğrenci de “Adalet için diye cevap vermiş.
Bu cevabı verene hoca parmağı ile işaret ederek işte aradığım cevap bu dercesine “peki az önce arkadaşınıza adaletsiz davrandım mı?”, herkeste aynı cevap “evet hocam”.
Öğretim görevlisi sınıf kapısını açarak dışarıdaki öğrencisini içeri alır ve teşekkür edip yerine geçebileceğini söyler, herkes bunun bir senaryo, oyun olduğunu anlar.
Fakat hoca son sözlerini söylememiştir henüz;
“Peki buna hepiniz şahit oldunuz, neden tepki göstermediniz, bir açıklama istemediniz, arkadaşınızın hakkını savunmadınız!?
Herkes susar çıt yok. Hoca bakın sevgili arkadaşlar, bu olaydan hepinizin çıkarması gereken bir öğüt var, bunu size 100 saat sınıfta ders versem anlatamazdım der ve son sözlerini söyleyip dersi bitirir.
“Asla bana dokunmayan yılan bin yaşasın zihniyeti de olmayın, o yılan bir gün mutlaka sizi de sokacaktır.”
“Adaletsizliğe şahit olup göz yuman insanlar haysiyet ve onurlarını kaybetmeye mahkumdur.”
“Bir şahsa karşı yapılan haksızlık, herkese karşı yapılmış bir tehdit demektir.”
Hz. Ali'nin bir sözü var çok severim Dünyada bir zulmün baş göstermesi için iki kişinin iş birliği yapması gerekir.Zâlim ve zulmü kabül eden! der. Hoca ile sessiz sınıf iyi bir örnek oldu.
Günümüzün en büyük hastalıklarından biri "tepkisizlik" bana göre. Tepki göstermekten çok korkuyor ve çekiniyoruz. Bir an önce silkinip insanoğlunun kendine gelmesi ve yanlışların karşısında durması gerekiyor... Yazınızın sonundaki söz de bildiğim kadarıyla Montesquieu'ya ait bir söz ve sıkça kullandığım bir sözdür. Emeğinize sağlık, güzel bir paylaşım olmuş.
NİSA SÜRESİ, 135. AYET:
Ey iman edenler! Kendinizin veya anne babanızın ve akrabanızın aleyhine de olsa adaletten asla ayrılmayan, Allah için şahitlik eden kimseler olun. (İnsanlar) zengin olsunlar, yoksul olsunlar Allah onlara sizden daha yakındır. Öyleyse siz hislerinize uyup adaletten ayrılmayın. Eğer adaletten sapar veya üzerinize düşeni yapmaktan geri durursanız bilin ki Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
KAYNAK: kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/Nis%C3%A...)
Yeryüzündeki tüm kaynaklarda mesele aynı...
AŞK ve ADALETLE...
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Hocam ben de hukuk fakültesinde okuyorum . Ve malesef durum bu. Bu kadar somut örnek olmasa da öğrencilerin sesi çıkmıyor, çok fazla tartışma ortamı bile doğmuyor. Hoca ne derse o şekilde alınıyor itiraz eden çıkmıyor çıkıyorsa da az. Ve en kötüsü bu durumun artık teamül haline gelmesi ve alışılması. İnsan kızmıyor ve üzülmüyor değil bu duruma malesef...
Bu devirde hoca olmak da çok kolay dersi anlatıp çıkıyor etliye sütlüye karışmıyor ve kendileri de o ortamı yaratmıyorlar zaten. Ama bu hoca en azından "olması gereken" i anlatmış gerçek bir ders vermiş bunu gösteren hoca bulmak da cidden zor.
Öğrenci bir hayalle geliyor bir inançla. Bu inancın okurken daha da pekişmesi lazım. Inancının yitirilmesine neden olacak ortam oluşmamalı, pasivize oldurulmamalı ve olmamalıdır.
Şeriati, şöyle der: Yüz defa "nasıl" dedin, bir defa "neden" demedin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.