“Ev, kimsesizler sığınağı gibiydi. Koltuklarda, yere serili battaniyelerin üzerlerinde uyuyan yüzler. Dünyalık maskelerinden soyunmuş, hayata dair planlarını, kurnazlıklarını yastıklarının altına saklamış, yalın insan yüzleri. Uyanır uyanmaz yüze yapışan maskeler.”
Sayfa 52