"Vakarın ve ciddiyetin örttüğü her türlü sefahat mubahtır. O Arşövek gibi ki, sarayın bahçesinde prensesle gizli yürürken ve ona aşkını söylerken, arkadan gelen bahçıvan, ayak izlerini siler. Fakat bizde bir tabir halinde mevcut olan ve 'karda yürüyüp izini belli etmemek' cümlesiyle tarif edilen bu sinsilik, hedefine asla varamayan adi bir hiledir. Bu kabuktan şahsiyetle aldatılmak istenen cemiyet, her şeyi biliyor; her ferdinin sırrını biliyor; bilmese de ondan gizlemeğe lüzum ne? Polisin karışmadığı her günaha cemiyet müsamaha eder, hatta, bıkkınlık verici âdetleri sarsarak içtimaî inkılâplara zemin hazırladığı için beğenir bile. Maksat kaçamak zevk mi? Fakat cemiyet her şeyi biliyor. Ondan bir şey kaçırmak imkânsızdır, imkânsız."