Ümit Ile Korku Arasında...
Her şeyin flulaşması için gerekli vakit sadece 1-2 dakikaydı.
Hafif karın ağrısıyla geldiğim kütüphanede hızlı bir şekilde yerime kurulduktan sonra karın ağrıma rağmen açtığım kitabın satırlarını hızlı bir şekilde okuyor kalemle altını çiziyor tam sınav modunda ilerliyordum.Sessizde olan telefonumun titredigini fark ettiğimde yabancı bir numara aradığını gördüm mesajla geri dönebilir misiniz mesajını attıktan sonra numara mesaj attı.En yakın arkadaşım acil benimle görüşmesi gerektiğini telefonla ya da mesajla söylenebilecek bir şey olmadiğini söyledi.Ne oldugunu ısrarla sorduğumda ise mutlaka yüz yüze görüşmemiz konusunda ısrar etti.Ciddi ve çok önemli bir konu...
Bu mesajı attığında hayır dedim ciddi olsa da ne kadar ciddi olabilir ki! Küçük şeyleri abartır büyük ihtimalle bunu da abartiyordur.En azından ne hakkında olduğunu öğrenirsem az çok kestiririm dedim.Sağlığımla alakalı deyince... Titredim.Sağlık...Hayır,gerçekten ciddi bir şey mi inanamam.inanmak istemiyorum.
Diğer yakın olduğum arkadaşımla paylaştığını söyleyince hemen ona mesaj attım.Ciddi bir şey olup olmadigini doğrulamak için.Bana onunla buluşmayı beklemem gerektiğini ondan duymam gerektiğini söyledi. O da böyle söyleyince...
Buluştuğumda ona moral vermemi salık verdi.Daha tam ne olduğunu bilmeden bile tarumar olmuş ruhumu dik tutmam ve ona moral vermem gerek.bir cümlede akmaya hazır göz yaşlarımı cebime akıtmam gerek.
Her şeyin ne kadar anlamsız olduğunu fark etmem de 2 dakika sürdü.
Makam mevki kariyer para...Her şey çok saçma.Sağlık söz konusu olunca her sey ne kadar da angarya.. önümde raflarda duran yüzlerce kitap,masamda çalışilmayi bekleyen notlar,hiçbir anlam ifade etmiyor bana.
İki saatim var.Bekliyorum.korkuyorum
Ama hala umut ediyorum.
Dua ediyorum.
Biliyorum Allah'tan ümit kesilmez
Biliyorum Mümin dediğin ümit ile korku arasında olmalı.
Rabbim yardımcımiz olsun.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.